Πόρτα της Κόλασης...

Ένα παραπάνω πήγαινε - έλα, μια αποκαθήλωση που σε κυνηγά, ένα όνειρο που δεν περπατά.
Εσύ να επιμένεις σε μια αλλόκοτη μορφή που κατοικεί αλλού, πέρα από τα μονοπάτια του νου. Κυνηγός και έρημος, μια σκηνή που επαναλαμβάνεται μέσα στην ίδια μορφή που δεν υπάρχει. 
Γύρω, πίσω, μπροστά, μια ξαφνική βροχή συναισθημάτων, ένα είδωλο που παραμένει είδωλο. Αυτός να τρέχει ξοπίσω της σε μια φιγούρα αλλόκοτη, μισητή, αλλά παράλληλα γλυκιά μια παρoμείωση θεού. 
Στο σκοτάδι σου κατοικούν άγγελοι, μια οπτασία και ένα όνειρο που παραμονεύει αλλά παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει συνέχεια. Ο δρόμος μοναχικός, ανεβαίνεις επικίνδυνα και κατεβαίνεις αλύπητα και όλα να μοιάζουν με νεκρό είδωλο.
Άλλοι κόσμοι, ξεχασμένες ψυχές, παράξενα όντα, να παραμονεύουν σε ένα χαμένο ορίζοντα του έξω από το γνωστό.
Οι σκέψεις πάντα εκεί, μια ομίχλη και τριγύρω αέρας, ένα πάθος, μια αμφιβολία, ένα τίποτα να διαπερνά τους τοίχους. Οι άλλοι να σε κοιτάζουν παράξενα, ένα άτομο που παραμονεύει στο πίσω μέρος του μυαλού στο εξώκοσμο, στο απόμακρο, στο μισητό.
Ένας αέρας που δεν υπάρχει πια, ένα δωμάτιο που δε μυρίζει το ίδιο άρωμα, μια ξεγνοιασιά σ' ένα περιβάλλον απρόθυμο και ανυπαρξιακό. 
Εσύ να γυρίζεις πλευρό, να μην κοιμάσαι, να έρχεται η μορφή της να σε παίρνει.  Ξέρεις που σε πάει αλλά δεν απομακρύνεσαι. Ανοίγεις ξανά την πόρτα της κόλασης και περπατάς ξωπίσω της.


Gothic

Πρόστυχο παιχνίδι..

Έλα να μου μάθεις το καινούργιο όνειρο. Που υπάρχει, που κατοικεί, που ανήκει. 
Όλα μέσα μου στεγνά, λίγο παραπάνω από το τίποτα, ένας αποπροσανατολισμός πορείας. Νέες ιδέες που δεν προσφέρουν προς το παρόν τίποτα, μια ανακάλυψη συναισθημάτων που πια δεν με προκαλούν. Και η φωνή σου μακριά, η κίνηση σου επίσης, και σ' όλο αυτό ξέρεις δεν υπάρχει αντίδοτο. 
Άλλοι μου μιλούν για περασμένα, άλλοι μου θέτουν τα ίδια και τα ίδια, ένα χαζό παιχνίδι που πλέον δεν προκαλεί. Και η προσέγγιση σου δύσκολη, ένα αντικίνητρο που δεν σταματά, ενώ ο αέρας εξακολουθεί να είναι κρύος. 
Σκοτεινό κορίτσι ένας αρχάγγελος της πηγής και της μοίρας, της ουτοπίας και της φυγής , με καταδιώκεις πάλι, ξέροντας ότι δεν μπορώ να κρυφτώ. Έτσι γίνεται πιο επικίνδυνο το παιχνίδι, μέσα σ' ένα πλαίσιο αντικανονικό και παράλληλα η μοίρα με οδηγεί στο να τρέχω εκεί που δεν θέλω. Προσπαθώ να με αντικαταστήσω με άλλο εαυτό που δεν θα έχει το κίνητρο της συνέχειας.
Είμαι το δικό σου αντίθετο στον κόσμο που παραμονεύει, ένα εργαλείο για να κάνεις το κέφι σου και εγώ να τρέχω από δω και από κει, να σε αποφύγω όσο μπορώ, και ξέρεις κάτι, δεν ξέρω το γιατί. 
Κάθε βράδυ έρχεσαι λοιπόν για να με κατευθύνεις, στο τέλος φεύγω από μόνος μου ή με  διώχνεις εσύ και όλο αυτό είναι ένα σικέ παράλογο. Μαζεύω όλα τα σημεία μου που πια δεν υπάρχουν στον ορίζοντα και ξεφεύγω ξανά σε ένα καινούργιο άγγελο που έρχεται από μακριά και κάνει πως δεν με ξέρει. 
Εντάξει λοιπόν, άλλο ένα μάθημα, άλλη μία υποταγή σε ένα όνειρο διαφορετικό, σ' ένα κόσμο αλλιώτικο που με πηγαίνεις ξανά και στην πορεία θα με ξεχάσεις. 
Να ξέρεις ότι αυτό το πρόστυχο παιχνίδι δεν μου αρέσει, να ξέρεις ότι δεν θέλω ξανά να πάω εκεί από που ήρθα, γιατί είναι το σημείο μηδέν.

Gothic