Ησυχία...

 Σε πλησιάζω και ξεφεύγεις στο τίποτα. Πάλι ο ίδιος στόχος και σκοπός, η ίδια περιπέτεια.
Με κοιτάζεις με τα μάτια σου και περιμένω να μου πεις κάτι. Τα θέλω όλα, αυτά δεν έρχονται στο εδώ και τώρα. Και ξεκινώ για το ταξίδι μου.

Ο αέρας να μου στέλνει απελευθερωτικά μηνύματα μιας άλλης ζωής. Εσύ να ψάχνεις να βρεις αιτία και αφορμή. Δεν παίζεται το παιχνίδι έτσι. Γυρίζω πίσω και ψάχνω χαμένες αγάπες. Τότε είναι που με επαναφέρεις στην τάξη καταπατώντας την εκδήλωση του νου μου.
Το χαμόγελό σου γίνεται άγριο και τα μάτια σου παύουν να με κοιτάζουν λες και κάτι το φύσηξε και έφυγε. Εγώ προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου προσδιορίζοντας το χαμένο παιχνίδι.
Η άλλη άποψη επεμβαίνει και όλα ζορίζουν στο ξαφνικό. Εσύ τότε επεμβαίνεις και τα αλλάζεις όλα με λάθος τρόπο και σκοπό ακολουθώντας την αντίδραση. Και εγώ να περιμένω. Παρατηρώ τον εαυτό μου ένας πλανόδιος πωλητής ονείρων και στιγμών.
Η ματιά σου με κατευθύνει σε άλλη διάσταση που επικρατούν αντίρροπες διαστάσεις. Η εδώ ψύχωση για σένα ανακαλύπτεται και τότε παραμονεύει ο πανικός. Με ζαλίζω με ουτοπίες, όνειρα και ψυχολογικές μεταπτώσεις, ενώ εσύ περπατάς ακόμα στο σκοτάδι.
Που είναι ο παράδεισος?
Αυτό σταμάτησε ξαφνικά στο απρόβλεπτο μέλλον ακροβατώντας το κενό. Τώρα που είναι όλα διαφορετικά και έχει φύγει το σκοτάδι περιστρέφομαι στο όλο, στη συμπαντική ουσία. Εκεί να ξέρεις δεν υπάρχει το υπερβολικό και το μοιραίο. Εκεί επικρατεί ησυχία.

Gothic