Αφηρημένα πλαίσια...

Η ματιά σου ξαφνιάζει και ο αέρας που σε περιβάλλει έρχεται καυτός. Τίποτα το ίδιο, τίποτα που να σε θυμίζει, τίποτα διαφορετικό από το παρελθόν.

Καθώς κυνηγάς το όνειρο νομίζεις πως σε προσπερνά, δεν είναι όμως έτσι. Σκέψεις διάφορες σε επιβλέπουν, σου προξενούν πόνο. Οι παλιές αναμνήσεις και στιγμές δεν θα ξανάρθουν και αυτό είναι άδικο.

Καθώς προστρέχεις ξανά εκεί σε περιμένει η απουσία της. Αλήθεια τι είναι αυτό το όνειρο που θέλεις να το ξαναδείς?

Γύρω σου αφηρημένα πλαίσια και πληγωμένες καρδιές, αδυσώπητες αγάπες και αδερφές ψυχές, ένας παράξενος έρωτας που συνυπάρχει με το τοπίο, μία φωνή που σου λέει '' μην τρέχεις ''.

Εσύ θέλεις να ζήσεις ξανά το απροσδόκητο, να κοιμηθείς όπως ποτέ, να δεις τα μάτια της που δεν μοιάζουν με το τίποτα.

Παράλληλοι κόσμοι που δεν μπορείς να τους απορρίψεις, ούτε να τους ζήσεις, έτσι απλά το σκηνικό παραμένει άψυχο. Είναι αγχωτικό, το κορίτσι δεν αφήνεται στο άτσαλο. Ένας ουράνιος έρωτας του ψεύτικου, μία εντόπιση ενός σημείου του δρόμου. Γιατί ξανά ονειρεύεσαι το ίδιο παρελθόν που κάποτε έμεινε στη μέση. Απλά αυτό το παρελθόν τώρα δεν υπάρχει.

Gothic